Een gesprek met Karl-Heinz Schneider over pensionering in Thailand, gevoerd door Matthias Bayer (SkyThaiInvest)
Ik ontmoet Karl-Heinz Schneider op een zonnige ochtend in een klein café niet ver van Wongamat Beach in Pattaya. Het is al boven de 30 graden, maar in de schaduw met een koele kokosnoot in de hand is het heerlijk te verdragen. Karl-Heinz draagt een luchtig linnen overhemd, sandalen en een brede glimlach op zijn gezicht. De man straalt een rust uit die ik zelden bij mijn Duitse gesprekspartners ervaar.
“Ik had nooit gedacht dat ik op mijn 69e weer zo zou leven,” zegt hij terwijl hij achterover leunt. En zo begint ons gesprek – een gesprek dat symbool staat voor veel gepensioneerden in Thailand.
Van Bottrop naar Pattaya: een levensverandering
Matthias Bayer: Meneer Schneider, vertel eens, hoe bent u eigenlijk in Thailand terechtgekomen?
Karl-Heinz: Oh, het was geen langetermijnplan. Ik was gewoon een gewone werkman. Een meester-elektricien, 45 jaar in het vak. Bottrop, eigen huis, rijtjeshuis, tuinkabouter. Ik dacht: als ik maar lang genoeg werk, is mijn pensioen toereikend. Nou – dat had ik mis.
Matthias Bayer: Wat was het probleem?
Karl-Heinz: Alles, eerlijk gezegd. Ik ging met pensioen met een pensioen van rond de 1.600 euro. Klinkt in eerste instantie oké. Maar toen kwamen de vaste lasten, de inflatie, de energieprijzen. Plots heb je geen ademruimte meer. En dan de belastingverhogingen, bureaucratie, het sociale klimaat… Op een gegeven moment had ik het gevoel: ik ben alleen nog maar een last voor de staat, hoewel ik mijn hele leven heb bijgedragen.
Het kantelmoment: een gesprek in het clubhuis
Karl-Heinz: Weet u wat de trigger was? Een maat – Wolfgang – zei bij een biertje: ‘Ik verhuis naar Thailand.’ Ik dacht dat hij gek was. Maar die man was ambtenaar, niet iemand die lichtvaardig beslissingen neemt. Hij vertelde me over Pattaya, de lage kosten van levensonderhoud, het klimaat, de cultuur. Ik werd nieuwsgierig. En drie maanden later zat ik in het vliegtuig.
Matthias Bayer: Wat had u hier verwacht aan te treffen?
Karl-Heinz: Eerlijk? Geen idee. Ik dacht hooguit aan een fijne vakantie. Maar wat ik toen zag, blies me omver.
De eerste indruk van Pattaya
Karl-Heinz: De mensen ontvingen me hier met open armen. Het was warm – en niet alleen door het weer. Ik zag de zee, de zonsondergang, het leven op straat. Toen ontmoette ik een paar Duitsers die hier al een tijdje wonen. En toen besefte ik: ze zijn niet rijker dan ik – alleen moediger.
Matthias Bayer: Wat was voor u het grootste ‘aha’-moment?
Karl-Heinz: Dat ik ineens niet meer elk dubbeltje hoefde om te draaien. Ik bekeek een appartement met zeezicht – 350 euro per maand. Thuis in Bottrop is zelfs de energierekening niet zo goedkoop. Eten op de markt voor een paar euro, eersteklas medische zorg. In Duitsland werkte ik om te leven – en hier kan ik eindelijk léven.
Het nieuwe leven: met pensioen in Thailand
Matthias Bayer: En hoe ziet uw dagelijkse leven er nu uit?
Karl-Heinz: Ontspannen. Ik woon net buiten Pattaya in een klein complex met een zwembad, beveiliging, een tuinman – alles is schoon en goed onderhouden. Ik heb mijn ritme gevonden. ’s Ochtends opstaan, koffie op het balkon met zeezicht, dan misschien naar de markt of een tempel. Ik ga zwemmen, ontmoet vrienden – en ik heb zelfs een partner gevonden. Een prachtige Thaise dame van mijn leeftijd, weduwe, heel hartelijk. We hebben een mooie, rustige relatie.
Matthias Bayer: Heeft u familie in Duitsland?
Karl-Heinz: Ja, twee kinderen. Mijn zoon was natuurlijk eerst sceptisch. Maar hij zag al snel dat ik hier echt gelukkig ben. En mijn dochter bezoekt me elke winter. Voor haar is het ook een beetje vakantie – alleen met een vaderbonus.
Waarom Thailand – en niet Spanje of Portugal?
Matthias Bayer: Waarom specifiek Thailand? Veel gepensioneerden worden aangetrokken door Spanje of Portugal.
Karl-Heinz: Zeker, de klassiekers. Maar daar is het ook niet meer goedkoop. En het weer? In de winter is het er koud en vochtig. Hier in Thailand is het het hele jaar warm – geen stookkosten, geen winterjassen. Bovendien is het respect dat je hier als oudere krijgt onbetaalbaar. In Duitsland ben je op je 69e al snel een zorggeval. Hier ben ik ‘Khun Karl’, een man van eer. Dat is een totaal ander levensgevoel.
Over de gezondheidszorg
Matthias Bayer: En hoe zit het met de medische zorg?
Karl-Heinz: Die is uitstekend – tenminste als je particulier betaalt. Ik heb een internationale zorgverzekering afgesloten, die me ongeveer 1.800 euro per jaar kost. Daarmee ben ik hier gedekt in de beste klinieken. Vorig jaar heb ik een tandheelkundige ingreep gehad – schoon, pijnloos, professioneel. En voor een derde van de prijs in Duitsland.
Terugblik op Duitsland
Matthias Bayer: Mist u Duitsland?
Karl-Heinz: Soms. Mijn kleinkinderen, het brood, de voetbalgekte. Maar dan lees ik het nieuws: pensioenkortingen, nieuwe belastingen, krankzinnige energieprijzen, de AfD in opmars, sociale tweedeling – dan ben ik blij dat ik deze stap heb gezet. Ik kijk er van een afstand naar – maar met een koud Chang-biertje in de hand en zonder stookkosten.
Matthias Bayer: Als u vandaag op uw oude leven terugkijkt – hebt u ergens spijt van?
Karl-Heinz: Nee. Ik had het waarschijnlijk nog eerder moeten doen. Je hecht je aan je huisje, aan oude gewoontes. Maar ik heb geleerd: pensioen is om te léven – niet om te overleven. En dat gaat hier nu eenmaal makkelijker.
Conclusie: leven in waardigheid en vrijheid
Karl-Heinz: Weet u, meneer Bayer, in Duitsland hebben veel mensen het over ouderdomsarmoede, pensioenhervormingen, de zorgcrisis. Daar wilde ik niets meer mee te maken hebben. Ik wilde weer leven, niet gemanaged worden. En hier in Thailand, in Pattaya, heb ik precies dat gevonden.
Ik leef eenvoudiger – maar vrijer. Ik heb niet veel – maar ik heb genoeg. En het belangrijkste: ik heb mijn waardigheid behouden.
Nawoord van Matthias Bayer:
Karl-Heinz is geen alleenstaand geval. Bij SkyThaiInvest begeleiden we elk jaar tientallen mensen zoals hij – nuchtere gepensioneerden die niet emigreren om te vluchten, maar om opnieuw te beginnen. Thailand biedt kansen – niet alleen voor jonge digitale nomaden, maar ook voor onze senioren die hun hele leven hebben gewerkt en eindelijk een waardig bestaan hebben verdiend.
Als u, beste lezers, uzelf herkent in het verhaal van Karl-Heinz – neem dan gerust contact met ons op. Misschien schrijven we binnenkort ook uw verhaal.
